1 marca obchodzimy Narodowy Dzień Żołnierzy Wyklętych. Klasa II TW/TR przypomniała sobie postawę Danuty Siedzikówny- pseudonim Inka. Dzielimy się z rówieśnikami informacjami na temat tej niezwykłej dziewczyny, przecież zginęła tak młodo od strzału w głowę. A jej ostatnie słowa brzmiały :”Niech żyje Polska”.

Te słowa oraz bohaterska postawa wobec „katów, szpicli i oprawców” zapewniły Ince- Danucie Siedzikównie zaszczytne miejsce w historii naszego kraju. Żołnierka AK, która wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 3 sierpnia 1946 r. została skazana na dwukrotną karę śmierci. Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Czekając na wykonanie wyroku, z więzienia karno-śledczego przy ul. Kurkowej w Gdańsku młoda dziewczyna przekazała krewnym gryps: „Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”. Wyrok na niespełna osiemnastoletniej „Ince” wykonano 28 sierpnia 1946 roku. Za co? Za to ,że kochała Polskę. Była sanitariuszką Ak. Wraz ze swoim oddziałem uczestniczyła w akcjach bojowych na posterunki i patrole UB, milicji i KBW- wrogów wolnej Polski. Mimo brutalnego śledztwa nie zdradziła żadnych informacji o swych współtowarzyszach. Odmówiła jakiejkolwiek współpracy i nie zdecydowała się nawet podpisać listu do prezydenta Bieruta z prośbą o łaskę do końca deklarując, że walczyła o słuszną sprawę.

Przyświecały jej słowa:  "Bodaj widzieć padając w ataku, Polskę wolną i czystą jak łza”. Dopiero w 2014 roku odnaleziono szczątki Inki. Dziś spoczywają na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku.

Młody Polaku, odwiedź kwaterę nr 14, zatrzymaj się, oddaj hołd, wsłuchaj w szum drzew, cisza też wiele może powiedzieć...

https://www.youtube.com/watch?v=QvqLy88OPJ4